انصار امینی در روزنامه قانون نوشت: دیپلماسی، توانایی حل منازعات از طریق مذاکره و نشست‌های هدف‌محورانه برای جلوگیری از جنگ است. در معنای سنتی، دیپلمات‌ها را که نمایندگان دولت هستند به‌عنوان کنشگرانی برای حل منازعات بین‌المللی و مدافع منافع ملی کشورها می شناسند.
در سال‌های اخیر با عمومی شدن توییتر، سیاست مداران و رهبران کشورهای مختلف از توییتر برای بیان خواسته های خود استفاده می کنند و در ایران نیز محمدجواد ظریف در این حوزه فعال‌تر بوده است. توییت های او همیشه خبرساز بوده‌اند خاصه وقتی که در مقابل آمریکا،عربستان و امارات موضع گرفته است و توییت هایی رد و بدل شدند.
هدف دیپلماسی و مذاکره، حل مشکلات است بنابراین به‌عقیده برخی، توییتر می تواند ابزاری مفید برای سیاست خارجی باشد. این در حالی است که توییت های رد و بدل شده توسط وزرای خارجه و رهبران برخی از کشورها موجب مشکلات و بحران هایی شده است. چنانکه در یکی از جدیدترین توییت ها که ترامپ نوشت، شی‌جینگ پینگ رییس‌جمهوری چین آن را تهدیدی علیه کشورش برداشت کرد.
رییس جمهور آمریکا در 21 ژوئن از اثر نداشتن محدودیت هایی که چین در قبال کره شمالی در نظر گرفته است نوشت و البته نهایی شدن قرارداد تسلیحاتی 4/ 1میلیارد دلاری آمریکا با تایوان پس از این ماجرا نمایان شد. تایوانی که چین آن را قلمرو خود می داند و همین توییت باعث شد که روابط دو کشور، دچار نوسان شود.
توییتر، امکان انعکاس سیاست خارجی را به تماشاگران بیشتری می‌دهد. اینکه مامور سیاست خارجی از این ابزار استفاده کند دو نشانه دارد.
1. او در پشت دیوارهایی شیشه ای خود را به همه نشان می دهد و البته به‌عنوان دیپلماتی در پشت دیوارهای شیشه ای، فن مذاکره خود را نمی تواند به صورت دقیق اجرا کند چون این بار مذاکره کنندگان نه افرادی متخصص و کارکشته در حوزه دیپلماسی، بلکه عموم مردم با سلایق متفاوت هستند که به تماشا نشسته اند و توقع دارند تمام خواسته هایشان با یک توییت، برآورده شود.
برای مثال در خصوص عربستان، عده زیادی از دنبال کنندگان صفحه ظریف، قایل به ارائه پاسخی دندان شکن به همتای عربستانیش بودند. می‌دانیم که دیپلماسی و جلسات سیاست خارجی با توجه به حساسیت بالای موضوعات، در پشت درهای بسته برگزار و بعد، گزارش آن به عموم اعلام می شود و حال با توییتر، مسئول سیاست خارجی باید برای راضی نگهداشتن شور و هیجان مردم، از شعارهایی نیز در توییت کردن جملاتش استفاده کند.
در این بین،گاهی اهداف مهم در ذیل شعارها و شاخ و شانه کشیدن ها به حاشیه می‌روند که این نوع برخورد را در توییت های وزیر خارجه عربستان و پاسخ های ظریف دیدیم. البته دو طرف خوشبختانه به این نتیجه رسیدند که دیپلماسی توییتری نمی تواند جای گفت و گوی چهره به چهره را بگیرد و در حاشیه نشست فوق العاده وزرای خارجه سازمان همکاری اسلامی در استانبول با یکدیگر دست دادند تا بلکه تنش ها در آینده‌ای نزدیک، با جلساتی کمتر شوند.
2. وظیفه دیپلمات ها، تلاش برای رسیدن به صلح است و البته این مهم، نیاز به جلسات پی در پی و پیچیده و اعتمادسازی متقابل بین دولت‌ها دارد. روشن است که با نوشتن حداکثر 140حرف در توییتر، که شیوه ای مینیمالیستی را به ذهن متبادر می کند این اعتمادسازی شکل نخواهد گرفت.
در آخر اینکه توییتر در ایران فیلتر بوده و به نوعی فضای آن غیر رسمی است. کاربران ایرانی از طریق فیلترشکن به آن دسترسی دارند و بسیاری نیز نمی توانند دسترسی داشته باشند؛ بنابراین دولت جدید برای ارائه تصویری مناسب، بهتر است در زمینه دسترسی عمومی به توییتر اقدام کند.